മലയാള സിനിമയെ ഒന്നു കൂടി ദരിദ്രമാക്കി കൊണ്ടു ഒരു നടന്‍ കൂടി നമ്മെ വിട്ടു പോയി , രാജന്‍ .പി .ദേവ് . അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഭാവം, അഭാവം തന്നെ ആയി അവശേഷിക്കും . അത് പോലെ മലയാള സിനിമയില്‍ ഏതൊക്കെയോ തരത്തില്‍ ശൂന്യത സൃഷ്ടിക്കുന്നുണ്ട് , ഒടുവില്‍ ഉണ്ണിക്കൃഷ്ണന്റെ യും , എന്‍ . എഫ്‌ . വര്‍ഗീസിന്റെയും മറ്റും വേര്‍പാടുകള്‍. ഇവരൊക്കെ വലിയ നടന്മാരായത് കൊണ്ടു തന്നെ യാണ്, അല്ലെങ്കില്‍ അവര്‍ തികഞ്ഞ കലാകാരന്മാരായത് കൊണ്ടു തന്നെ യാണ് അവരുടെ സ്ഥലം അങ്ങനെ ഒഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്നതും അവരെ നാം വീണ്ടും വീണ്ടും ഓര്‍മിക്കുന്നതും.
ചിലപ്പോള്‍ മരണത്തിന്റെ വിത്തു മായി ജനിക്കുന്ന ഒരാള്‍ക്കും അത് വളര്‍ന്നു പന്തലിച്ചു ഫലവും വേണ്ടത്ര തന്നു കഴിഞ്ഞു വേരറ്റു പോകുമ്പോള്‍ വീഴാതെ പറ്റില്ല എന്ന പ്രകൃതി നിയമം നടപ്പാവുകയാണ് എന്ന് ഓര്‍ക്കും . എങ്കിലും കൈയോ കാലോ മുറിയുമ്പോള്‍ മുറിയാനുണ്ടായ കാരണം അറിയുമ്പോള്‍ നമ്മുടെ വേദന കുറക്കാന്‍ ആ അറിവ് ഉത്തകാത്തത് പോലെ അത്തരം ചിന്തയോ അറിവോ ഉറ്റവര്‍ക്കും ബന്ധുക്കള്‍ക്കും ആശ്വാസ മാകാറില്ല. എങ്കിലും 'പിംഗള കേശിനിയായ മരണത്തെ കാല്‍പ്പനികമായി ഭാവന ചെയ്തു ഭയന്നും , താന്‍ ചത്തു പോയികഴിഞ്ഞുള്ള അടുത്ത ദിവസത്തെ പത്ര വാര്‍ത്ത എന്തായിരിക്കുമെന്നോ ലോകം എങ്ങനെ യായിരിക്കുമെന്നോ ഒക്കെ മുന്‍‌കൂര്‍ ഓര്‍ത്തു ക്ലേശി ക്കുന്നത് തമാശ തന്നെ. ഓരോ ആത്മഹത്യ ക്കാരനും / കാരിയും താനില്ലാത്ത അടുത്ത ദിനം ഭാവന ചെയ്തു തീര്‍ത്താവണം ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കുന്നത് . അവര്‍ ഭാവന ചെയ്തത് പോലെ തന്നെ ആയിരുന്നിരിക്കുമോ അവരില്ലാത്ത അടുത്ത പ്രഭാതം ? ആര്‍ക്കറിയാം.
No comments:
Post a Comment