അതിലൊരാള്‍

ലോകത്തോട്‌ പലതും പറയാനുണ്ടെന്ന് എനിക്കറിയാം ,
കുറഞ്ഞ പക്ഷം ഞാന്‍ അങ്ങനെ വിചാരിക്കുന്നു.
എന്നാല്‍ ഒരിക്കലും എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് ഒന്നും ഇതു വരെ പറഞ്ഞിട്ടില്ല എന്നും തോന്നുന്നു. അതല്ലെങ്കില്‍ ഉറക്കത്തിലും ,
സ്വപ്നത്തിലും ഉണര്‍ന്നു എഴുന്നേല്‍ക്കുമ്പോഴും ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറയൂ
എന്ന് വിളിച്ചു കൂവിക്കൊണ്ട് ക്യൂ വായി നില്ക്കുന്ന വാക്കുകളെ ഞാന്‍ ഒരിക്കലും ഒരിഞ്ചു മുന്നോട്ടു നീക്കാത്ത തെന്താണ്‌ ? അവയെ അങ്ങനെ തന്നെ നിര്‍ത്തി ഞാന്‍ മറ്റു ജോലികള്‍ക്കായി പോകുന്നു.
ഒരു പക്ഷെ പ്രക്ഷേപിക്കപ്പെടുന്ന വാക്കുകള്‍ വെറുതെ ശൂന്യാകാശത്ത് തങ്ങി നില്‍ക്കാനുള്ളതാണ് എന്ന തിരിച്ചറിവായിരിക്കുമോ ?
എന്ത് കൊണ്ടു വാക്കുകളും പ്രവര്‍ത്തികളും ചിന്തകളും പോലും ഇങ്ങനെ സെന്‍സര്‍ ചെയ്തു മാത്രം പുറത്തു വരുന്നു. അതും അറിയില്ല.

ലോകത്തോട്‌ യുദ്ധം ചെയ്യുന്ന ഓരോ സാധാരണക്കാരനും /കാരിയും ആയുധങ്ങള്‍ ഒന്നു മില്ലാത്ത വരാണ്.വാക്കുകള്‍ നിഷ്ഫല മായ കരച്ചിലായി, അന്തരീക്ഷത്തില്‍ മഴയായി , മഴക്കാ റായി പെയ്തും പെയ്യാതെയും ..എനിക്കറിയാം ഞാനും അതിലൊരാള്‍ .
ലോകം ആവേശിക്കപ്പെട്ട,
ലോകത്തിലെ അനേകം കോടികളില്‍ ഒരാള്‍ ..