ഇരുട്ടില്‍ ഇരുന്നു കുത്തിക്കുറിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങള്‍ പോലെ എന്റെ അക്ഷരങ്ങള്‍ക്ക് വടിവ് നഷ്ടപ്പെടുന്നു.
ചിലപ്പോള്‍ അവ ഒന്നിന് മേല്‍ ഒന്നായി പിരമിട് പോലെ വളര്‍ന്നുഎന്നെ തടവിലാക്കുന്നു.
ചിലപ്പോള്‍ അവ വരികള്‍ പിഴച്ചും വരികള്‍ വളഞ്ഞും , വരികള്‍ പിളര്‍ന്നും പോകെ പ്പോകെ സ്വന്തമായി വഴിതേടുന്നു. ഇതാണ് ഞാന്‍ നിനക്ക് വേണ്ടി എഴുതാനിരിക്കുമ്പോള്‍ സംഭവിക്കുന്നത്‌. മുന്നില്‍ നീയില്ലെങ്കിലും നിന്റെ അറിയാ സാന്നിധ്യം, എന്റെ വിരലുകളെ ബന്ധിക്കുന്നു. അതാണ്‌ ഞാന്‍ കുതറി മറിയുമ്പോള്‍ അവയ്ക്ക് ദിശ തെറ്റുന്നത്. അവയുടെ ചുവടും അതിന്റെ താളവും അതിന്റെ ശാന്തതയും നഷ്ടപ്പെടുന്നത്. അത് കൊണ്ടാണ് അവ പുറം തോട് മാത്രം നിന്റെ മുന്നിലിട്ട് ആത്മാവുമായി അന്തമില്ലാക്കടലിലേക്ക് എടുത്തു ചാടി എന്നെയും നിന്നെയും കബളിപ്പിക്കുന്നത് .
ഇന്ന് ഞാന്‍ അവയെ തിരികെ വിളിക്കുന്നു. നീ പോലുമറിയാതെ ഞാന്‍ അവയെ ഒളിച്ചു കടത്തുന്നത് എങ്ങനെയെന്നു പറയാം.
ഈ ഇളം കാറ്റ് എവിടെ നിന്ന് വരുന്നു എന്ന് നീയും പറയുക.
No comments:
Post a Comment